Rybołówstwo obok zbieractwa i łowiectwa jest jednym z najstarszych zajęć człowieka, którego główną troską w dawnych czasach było zdobywanie pożywienia. Najstarsze archeologiczne znaleziska – świadczące o tym, że ludzie zajmowali się poławianiem ryb – pochodzą z epoki kamiennej, z okresu późnego paleolitu (10 tys. lat p.n.e.). Rybołówstwo było łatwiejszym i bezpieczniejszym, od polowania, sposobem pozyskania białka zwierzęcego. Początkowo łowiono ryby za pomocą włóczni, ości oraz harpunów wykonanych z rogów i kości. Metody te sprawdzały się jednak tylko w płytkich i przejrzystych wodach. W innych miejscach narzędzia tego typu były zawodne i człowiek musiał udoskonalić metody. Zaczął więc, już w okresie neolitu (6-2 tys. lat p.n.e.), wyplatać pierwsze narzędzia i sieci. Używał do tego przybrzeżnej roślinności, włókien roślinnych, włosów oraz stosował pierwsze haczyki. Podróżnicy arabscy z zainteresowaniem penetrujący ziemie Słowian, odnotowali w swoich dziennikach, że ryby stały się w VIII-IX wieku towarem cenionym na równi ze skórami i miodem. Jako najcenniejsze gatunki wymieniali łososie, jesiotry, węgorze i liny. Znajdujemy też wiele precyzyjnych opisów narzędzi rybackich takich jak: sieci, niewody, wędy czy mieroże. W okresie wczesnego średniowiecza powoli następowały zmiany w zakresie prawa własności i użytkowania wód. Nie można było już łowić bez ograniczeń. Książęta zaczęli zakazywać połowu większych i cenniejszych ryb, a czasem nawet wszystkich ryb w danym zbiorniku. Uprawnienia do połowu były przekazywane kościołom, klasztorom lub osobom prywatnym w drodze darowizn i nadań. Przestrzeganie licznych postów w owych czasach spowodowało zwiększony popyt na ryby. W XIII wieku powstały wyspecjalizowane osady zawodowych rybaków. Łowiono intensywnie przez cały rok, również w okresie tarła. Rabunkowa gospodarka spowodowała drastyczny spadek pogłowia ryb w jeziorach i rzekach, a zarazem przyczyniła się do rozwoju gospodarki stawowej. Na początku tylko przetrzymywano ryby w stawach, później zaczęto je rozmnażać. Masowy rozwój gospodarki stawowej, głównie nastawionej na hodowlę karpia, nastąpił w XVI-XVII wieku. W 1532 roku ukazała się pierwsza (pisana po polsku) ustawa, szczegółowo określająca zasady i zalecenia dotyczące prawa, techniki połowu i sprzedaży ryb mająca na celu ochronę rybostanu.
Rybołówstwo kole zbieractwa i łowiectwa je jednym z nojstarszych zajyńć czowieka, co głownym staraniym w dŏwnych czasach było zdobywanie kustu. Nojstarsze archeologiczne znaleziska – świadczōnce ô tym, iże ludzie zajmowali sie poławianiem ryb – pochodzōm z epoki kamiynnyj, z ôkresu niyskorego paleolitu (10 tys. lŏt p.n.e.). Rybołówstwo było snadniyjszym i bezpieczniyjszym, ôd gōnu, spōsobym #sebrać biōłtka zwierzyncego. Poczōntkowo łowiōno było ryby za pōmocōm włōcznie, ości jak tyż harpunów wykōnanych z rogōw i kości. Metody te wybadowały sie jednak ino w płytkich i przejzdrzistych wodach. W inkszych placach nŏczyniŏ tyj zorty były zawodne i czowiek musioł udoskonalić metody. Zaczōn tōż, już w ôkresie neolitu (6-2 tys. lŏt p.n.e.), wyplatać piyrsze nŏczyniŏ i necu. Używoł do tego przibrzyżnyj roślinności, włókien roślinnych, wosōw jak tyż pasowoł piyrsze klinki. Wandrusy arabscy z zainteresowaniym penetrujący ziymie Słowian, ôdnotowali we swojich dziynnikach, iże ryby stały sie w VIII-IX stoleciŏ tŏwarym wŏżōnym na rōwni z skōrami i miodym. Za #cynny gatōnki wymiyniali łososie, jesiotry, ale i sznōry. Znŏjdujymy tyż moc akuratnych ôpisōw nŏczyń rybiŏrskich takich jak: necu, niewody, wędy eli mieroże. W ôkresie wczasnego #strzedniowiecze poleku nastympowały pōmiany w zakresie prawa włŏsności i używaniŏ wōd. Niy szło już łowić bez ôgraniczyń. Prince zaczli zakazować łowu srogszych i #cynny ryb, a czasym nawet wszyjskich ryb w danym behaltrze. Uprawniyniŏ do łowu były przekazowane kościołōm, klŏsztōrōm abo ôsobōm prywatnym w drōdze darowizn i nadań. Przestrzeganie licznych postōw w owych czasach sprawiyło zwiynkszōny popyt na ryby. W XIII stoleciŏ powstały wyspecjalizowane zace fachowych rybŏkōw. Łowiōno było intynsywnie bez cołki rok, tyż w ôkresie trzała. Rabunkowa ekōnōmijŏ sprawiyła drastycznŏ zniżka pogłowia ryb w jeziorach i rzykach, a wrŏz prziczyniyła sie do rozrostu ekōnōmije stawowej. Na zaczōntku ino przetrzimowano było ryby w stawach, niyskorzij zaczynto było jy rozmnażać. Masowy rozrost ekōnōmije stawowej, z wiynksza nasztalowanyj na chowanie karpia, prziszoł w XVI-XVII stoleciŏ. W 1532 roku ukŏzała sie piyrszŏ (pisanŏ po polsku) gezec, szczegōłowo ôkryślajōncŏ prawidła i zalecenia tykajōnce prawa, techniki łowu i przedejōw ryb majōncŏ na cylu ôchrōnã rybostanu.
